2007-03-12

together forever

siempre van juntos, siempre siempre siempre. se visten igual, con elegantes trajes (iguales) y seguro que con paraguas negros cuando llueve. comen todos los días en los mismos sitios a las mismas horas. es parte de su vida, que se ha convertido en una performance. se llaman gilbert and george y llevan ni más ni menos que cuarenta años trabajando y actuando juntos. hablo de actuando porque su actitud consiste en declarar que la vida es arte y el arte es vida y de llevar la normalidad hasta extremos insospechados, de manera que pierde su sentido y se amplía a toda clase de individuos con personalidades divergentes de cualquier clase. lo normal ya es "raro" y los "raros" (homosexuales, emigrantes, pobres, mujeres y demás que se os puedan ocurrir) empiezan a parecer más "normales" que los "raros".

la tate les ha hecho una exposición en la que prácticamente los reduce a artistas gráficos. no vayais a no ser que os regalen las entradas. mejor entrad en internet y mirad lo que hacen en su vida diaria, cómo ridiculizan la normalización de lo diferente, cómo actuan su propia vida.

2 comentarios:

A Raíña Vermella dijo...

Que cousa mais curiosa! Encantaríame que se deran unha volta por este recuncho para poder desfrutar dunha performance vital;) É certo que un xeito de neutralizar o diferente é asimilalo, declarar que non existe a diferencia. E tamén que hai xente, que de tan normal, xa é rarita...
P.D: contribúo ao pequeno diccionario. "recuncho": rincón, esquinita.

begira... dijo...

finalmente, que é a normalidade? pódese dar unha definición definitiva? a verdade é que gustaríame velos en compostela, paseando frente á catedral vestidos igual... se cadra é a próxima exposición a organizar no cgac!