2006-10-19

Idazten/escribiendo

Bai, idazten, baina zer idazten? Blog bat egitearen ideia proposatu zidatenean (mila esker, Artzen), oso ona iruditu zitzaidan, ez al ditut ba kontatzeko gauza asko? Londonen nago eta astean behin edo bitan erakusketak ikustera joan behar naiz. Astero galdera berriak aurkezten dizkidaten testuak irakurtzen ditut, eta burua bueltaka eta bueltaka dudalaren sentsazioa dut... ideiek joan eta etorri egiten dute eta momentu egokienean heldu!! eta blokan giltzaperatu behar ditut, onera eramateko asmoa badut behintzat.

Eta orain, hainbeste eta hainbeste pentsatu eta gero, hemen aurkitzen naiz, esparru txuri honen aurrean, eta ez dakit zer esan. Bai, erakusketa baten kritika egin nezake, baita azken bolada honetan hainbeste interesatzen zaidan gai horri buruz, mugei buruz, zerbait esan ere. Halaber, guzti hori pedanteegia, hotzegia iruditzen zait nire lehenengo aurkezpena izateko. Azken finean, ni ere herri txiki batetik datorren neskato bat baino ez naiz, beraz, holaxe aurkeztu beharko dut neure burua.

Hemen nago, bada, musaren zai. Baina baita zuen musen zai ere. Blog honen bidez Londonen arineketan dabilen artearen mundu honen berri emango dizuet, baina emaidazue zeuek etxean utzitakoaren berri... iritzi kritikoak nahi ditut, buruan bizpairu bira eman dituzten horietakoak. Ordainean beste horren beste baino ezin dizuet ziurtatu.
(Lehen artikulua dela eta, bi hizkuntzetan idatzi dut. Hemendik aurrera, testu bakoitzak bere hizkuntza izango du, bere izaera duen era berean)

Sí, escribiendo, pero ¿escribiendo qué? Cuando me propusieron la idea del blog (mila esker, Artzen) me pareció muy buena, ¿acaso no tengo muchas cosas que contar? Estoy en Londres y cada uno o dos días tengo que ir a ver exposiciones. Cada semana leo textos que me presentan nuevas preguntas, y me parece que la cabeza me da vueltas y vueltas... Las ideas van y vienen y en el momento adecuado las tengo que ¡atrapar! y encerrarlas en el bloc, por lo menos si tengo la intención de llevarlas a buen puerto.

Y después de tanto pensar y pensar, aquí estoy, frente a este espacio blanco, y no sé qué decir. Es cierto que podría hacer una crítica de una exposición de arte, o hablar de ese tema que tanto me interesa últimamente, las fronteras. Pero todo eso me parece pedante y frío para ser mi primera presentación. A fin de cuentas, no soy más que una chavala salida de un pequeño pueblo, y siento que como tal me tengo que presentar.

Aquí estoy, pues, esperando a la musa. Pero también esperando a vuestras musas. Mediante este blog os tendré al corriente de el mundo del arte que anda con prisas en Londres, pero informadme vosotros también de lo que tenéis allí... quiero opiniones críticas, de esas que han dado tres o cuatro vueltas en la cabeza antes de salir. En pago por ellas, no os puedo asegurar más que otro tanto por mi parte.
(Por ser el primer artículo, es bilingüe, pero de ahora en adelante cada artículo tendrá su idioma, igual que tendrá su propia personalidad)
Ongi etorri!

Un telescopio en el tejado pretende ser muchas cosas...
pretende ser un punto de encuentro para gente interesada por todo tipo de artes.
también pretende ser un lugar intercultural, abierto a todas las lenguas.
por otra parte, no quiere poner fronteras a la creación, aunque sí quiere hablar de ellas.

En fin, pretende ser una mirada sobre la ciudad y una narración de lo que vé.
Una narración subjetiva, claro. ¿Acaso existe la objetividad?

Lo ideal sería que se basara en la colaboración y en el intercambio de opiniones.

Démonos tiempo para ver cuánto de estas pretensiones se encamina hacia una realidad.