xa que nos diron premio...

foi un gran pracer traballar con dbqpdb (eu creo que se nota e que por iso nos premiaron), e xa estamos pensando nos próximos retos aos que nos imos enfrentar xuntos. por agora, déixovos con unha representación non moi representativa, porque é un pouco complicado presentar un extracto e que se comprenda a idea do retalo en xeral, de "fiestras", a obra que nos premiaron no concurso "galicia en euskadi". a ver que vos parece!

Ao abrir a fiestra e ver, con ollos madrugadores, a construción que xurdiu da noite nas arcadas da casa das Pomas, Xosefa a solteira non pode evitar que dúas ideas formen unha encrucillada na súa imaxinación: as escenografías que creou durante tantos anos e o contraste coa despreocupación por calquera coherencia material ou formal.
Despois de dubidar por algúns segundos, decide que lle fai graza. A fiestra de pvc encravada na parede de ladrillos que tapa o arco, o horrible e característico tellado de uralita que sobresae baixo a perfecta mampostaría da antiga casa crea un efecto impoñente. Ve ao mozo veciño, o basco que se mudou hai pouco, mirar a aparición con curiosidade divertida.

Unir as súas dúas metades nun só refuxio. Levar o que tanto marca a súa aldea, as construcións desmembradas, a Santiago, que tanto a marcou a ela. Pedir silenciosamente que Santiago a siga ata onde a incerteza a leve.

Dende a fiestra da cociña, a súa fiestra da Rúa Nova, cunha cunca de te quente entre as mans que traballaron clandestinamente toda a noite, observa a Xosefa a solteira, esa muller singular, sorrir á súa gorida dende a fiestra do piso de abaixo. Observa a Urtzi volver e mirar a construción co seu humor particular.
Quitarana pronto, está segura. Pero non lle importa. A súa aportación a Santiago xa está feita. Laura deixa caer ao chan o unicornio de cristal.