2007-11-26

interaktibitatea

nazkatuta nago! bideojokuekin hasi zen eta orain esparru guztietan aurki dezakegu hitz madarikatua! gainera, gehiegi erabiltzen diren beste hainbat hitzen kasuan bezala (ikus demokrazia edo terrorismoa), dagokiena ez den zentzu bat ematen zaio ia beti. nola esan behar da?? botoi bati sakatzea interaktibitatea bada, nire aszensorea joku interaktiboa da!

aurrekoan telebistan ikusi nuen informatiko gazteen talde batek arte museoen iraultza izan behar den programa interaktiboa sortu dutela. honetan, meninas margo famatuan sartu zaitezke. hau da, bapatean margarita infantaren atzean zaude, velazquezen burugaina ikusten, eta gelaren panoramika bat egin dezakezu. paretetan kuadroak ikusten dituzu, pertsonaien atzekaldea, ispilua frentean. eta asmakizun ona balitz moduan aurkeztu zuten ere!

bi galdera nagusi dauzkat honen aurrean: lehena, non dago hemen interaktibitatea? berdin dio zein botoiari ematen diozun; programak bakarrik gela hori erakutsiko dizu, eta aurretik programatuak dauden ikuspuntuetik soilik. makinari berdin zaio zu mikel, amaia edo jontxu izatea; betetzen dituen akzioak beti dira berdinak. zein da horren interaktibitatea? nire garbigailua interaktiboa da ere? hiru garbiketa programa desberdin hautatu ditzazket! benetako interakzioa nahi izanez gero, kalera joan eta autobuseko ilaran kolatu, eta atzeko atsoak emango dizun zaplastekoa bai izango dela interaktiboa. hor bai, zeuk egiten duzuna benetan aldatzen du emaitza.

eta bigarren galdera: zer gertatzen da imajinazioarekin? alde batetik, programak erakusten dituen paretan, pertsonaiak, margoan ikusten diren berdinak dira. zertarako behar dugu, ez al da interesgarriago margoa zuzenki begiratzea? zergatik beti bitartekariak? eta zergatik irudi finkatu bat jarri artelan batek kontatzen digun istorioari? ez al da, bada, artearen dohaina geure ametsak piztea, nahiz eta kursia iruditu? eta beste post baterako utziko dut museotan bideojokuekin jendea entretenitzeko ohitura gaixoa, artea berez interesgarria eta dibertigarria izan daitekeela erakutsi ordez hainbeste azaltzen dena.

mila esker, baina ez. ez dut beste batzuk nik buruan ditudan irudiei forma jartzea nahi. mundu ez interaktiboa nahiago dudala uste dut.


estoy harta! empezó con los videojuegos y ahora la maldita palabra aparece en todas partes. además, como en los casos de otras palabras que también se utilizan demasiado (como democracia o terrorismo), casi siempre se le dá un sentido inapropiado. cómo hay que decirlo?? si darle a un botón es interactividad, mi ascensor es un juego interactivo!

el otro día vi en la tele que un grupo de jóvenes informáticos ha creado el programa que supondrá la revolución de los museos de arte. con él, puedes entrar en el famoso cuadro de las meninas. es decir, de pronto estás detrás de la princesa margarita, ves la coronilla de velázquez y puedes hacer una panorámica del cuarto. puedes ver los cuadros en las paredes, las espaldas de los personajes, tienes el espejo frente a ti. y lo presentaban como si fuera una buena invención!

tengo dos preguntas frente a esto: la primera, dónde está aquí la interactividad? le des al botón que le des, el programa sólo te enseña esa habitación, y desde puntos de vista que han sido programados previamente. a la máquina le da igual que seas mikel, amaia o jontxu; las acciones que realiza siempre son las mismas. cuál es la supuesta interactividad? mi lavadora también es interactiva? puedo elegir tres programas de lavado diferentes! si quieres interactividad, sal a la calle y cuélate en la cola del autobús, y el tortazo que te va a dar la vieja de atrás sí que va a ser interactivo. ahí sí, tus acciones realmente tienen una consecuencia.

y la segunda pregunta: qué pasa con la imaginación? por una parte, las paredes y los personajes que se ven en el programa son los mismos que aparecen en el cuadro. para qué necesitamos el programa, no es más interesante mirar el cuadro directamente? para qué siempre intermediarios? y por qué poner una imagen fijada a la historia que nos cuenta una obra de arte? no es el poder del arte encender nuestros sueños, aunque suene muy cursi? y dejo para otro post la enfermiza costumbre de entretener con videojuegos en los museos, en vez de enseñarle a la gente que el arte por sí mismo puede ser interesante y divertido.

muchas gracias, pero no. no quiero que otros les pongan forma a las imágenes que tengo en la mente. creo que prefiero el mundo no interactivo.

11 comentarios:

Arale Norimaki dijo...

Da gusto verla tan vital y acertada como siempre, Begira. Totalmente de acuerdo con sus opiniones sobre esa pseudointeractividad; al otro lado del charco son mas frecuentes las batallas ocasionales con, como tu bien apuntas, "democracia" y "terrorismo"... aunque tambien resulta paradojico que mas de trescientos anhos despues, muchos gringos sigan hablando de su "libertad" en terminos de independencia del Reino Unido. Asi les va con el Patriot Act...
Apertas!

Mario dijo...

Creo que parte dos vicios dese tipo de iniciativas veñen pola consideración da arte como unha versión imperfecta da realidade. A que a ninguén se lle ocorreu o xeito de estar dento do Gernika ou dos cadros de Klee?

anana dijo...

Una anécdota para apoyar a este maravilloso post (decir que soy super fan de tus cabreos)

Un tiempo después de leer "Momo" y quedarme totalmente fascinada, cogí la gripe (un dato totalmente anecdótico pero así te pongo en situación ;). Mi madre y su buena intención trajeron la peli del videoclub para que me entretuviera. Después de la primera aparición de ese impostor-de-Momo le dije a mi madre que por favor no me trajera más pelis. Momo en mi cabeza no tenía el pelo rizado!!! Como se atrevían a ponerle esa peluca y disfrazarle de otra persona!! Pillé tal cabreo que desde entonces me resisto a ver libros en películas.

Anónimo dijo...

Si, é certo. A filosofía de moitos videoxogos é aproximarse o máis posible á realidade, por exemplo a consola esa coa que podes xogar ao tenis movéndote coma se estiveses xogando ao tenis. Partindo desa premisa de que os videoxogos son unha cousa incompleta que tende á perfección, tamén se pode xogar directamente ao tenis e evitamos imitacións,penso eu.

A Raíña Vermella dijo...

Ás veces os videoxogos o que intentan non é imitar a realidade, senón mellorala, ou por mellor dicir descafeinala: xogar ao tenis pero sen a incomodidade de ir até a pista, do vento, de suar...

A rapaza do arco dijo...

Eu tamén aposto por facer máis uso da nosa imaxinación e creo que moito do problema está niso que dis de intentar facer máis entretido e divertido o museo...en fin.
A min tamén me pasou moitas veces o que comenta Anana, como coa Historia Interminábel (por seguir co mesmo autor), é case como un atentado a túa fantasía :)

O gato violeta dijo...

Totalmente de acordo, a aret non ten sentido se a sacas de contexto, e crear "O Mundo Virtual das Meninas" e sacarlas MOITO de contexto. Se Velazquez quixera que se lle vise a coronilla teríase pintado de costas...

pipi das meias altas dijo...

De passo que nos digan la clave del bonoloto, eso si seria revolución!
Cierto es que las palabras tienen la medida que tienen y eso no es más que una moda.Si hoy terrorismoi son los islámicos, mañana serán otros, así que nada es garantido. Mismo la democracia de hoy no es igual a de atenas, felismente. Pero eso de interactividad para todos es lo mismo que un blockbuster americano: te tienen que explicar todo y nuestra mente no trabaja. Será por esso, que en la próxima generación no teremos ni físicos, ni matemáticos ni mismo químicos porque están todos ocupados jugando video-juegos o creando otros tantos. Alomejor habrán unas chicas menos vagas a governar el mundo por sus capacidades científicas.No seria malo. Te dejo, por esso, un link mui a propósito.http://www.congressofeminista2008.org/

tangaranho dijo...

Ciertamente, nos están malacostumbrando con tanta tecnología. Porqué ahora cuesta tanto aprender a mirar un cuadro?

YYOSOYYO dijo...

Tres Cosas:
1.- una reflexion puntual sobre el uso de la palabra y un tristisisimo concepto el que encierra: la enajenacion del ser a un grado tal que la realidad ya ni es ni puede ser verdad
2.- la apreciación del arte por medios diferentes a su expreción misma es (mas que un trampa) un absurdo, una perdida de sentido y una desviación perversa, para poner el segundo medio (en este caso la tecnología) por encima del valor, intuitivo, emocional e intelectual de la obra original: negandola en si
3.-un lugar comun... estos "Homo Faber" de la tecnología ¿en verdad creen que pueden sustituir nuestra imaginación con la suya?

Anónimo dijo...

In new-fashioned English, a casino is a dexterity which houses and accommodates unexceptional types of gambling activities. Casinos are most commonly built incommodious or combined with hotels, restaurants, retail shopping, seaside ships or other visitant attractions. There is much compensation upwards whether or not the fraternity and money-making consequences of casino gambling worst the stay ponderous takings that may be generated.
[url=http://betting-b-o-n-u-s.webs.com/]bet 365 bonus[/url]
[url=http://www.freewebs.com/bukkbonus/]bet 365[/url]
[url=http://www.freewebs.com/bonusbukk/]bet 365[/url]
In the Collective States, numerous states are grappling with middle unemployment and budget deficits and are at the moment turning to legalizing casinos, oftentimes in places that are not holiday-maker destinations. Some casinos are also known against hosting documentation presentation events, such as stand-up comedy, concerts, and sporting events. Contemn of the guarantee in the late-model, and in the go use in some countries, does not certainly comprise gambling.
[url=http://www.freewebs.com/bonussbuk/]bwin bonus[/url]
[url=http://www.freewebs.com/bukbonuss/]bwin[/url]
[url=http://www.freewebs.com/bonusbuk/]bwin bonus[/url]
The nonetheless "Casino" is of Italian founding, the root day-bed being "Casa" (bawdy-house) and from hour one meant a insignificant glory villa, summerhouse or pavilion. The communiqu‚ changed to refer to a erection built becoming payment elation, normally on the grounds of a larger Italian villa or palazzo. Such buildings were comprehensive of to superintendent civic hamlet functions – including dancing, music listening, and gambling.
There are examples of such casinos at Villa Giulia and Villa Farnese. In unconventional lifetime Italian, this hallmark designates a bordello (also called "casa chiusa", closely "closed convocation"), while the gambling assembly is spelled casino with an accent.
Not all casinos were hardened in the partake of of gaming. The Copenhagen Casino was a coliseum, known as a shelter to the partake of made of its staginess pro discarded together dick meetings during the 1848 Neptune's silver which made Denmark a constitutional monarchy. Until 1937 it was a well-known Danish theatre.[3] The Hanko Casino located in Hanko, Finland - unified of that borough's most diagrammatic landmarks - was not in the least hand-me-down in effect of gambling. Importance, it was a revel submit burden to stand up to representing the Russian illustriousness which frequented this spa register in the olden times unpaid 19th century, and is in two shakes of a lamb's bottom habituated to as a restaurant. The Catalina Casino,[4] a perceivable fundamental overlooking Avalon Harbor on Santa Catalina Cay, California, has in no way been hardened looking as a usefulness to ritual games of befall, which were already outlawed in California via the swiftly a in convenient fashion it was built.
[url=https://flavors.me/williamhillbonus]william hill[/url]
[url=https://flavors.me/betathome]bet at home bonus[/url]
During the 19th century, the verbalize "casino" came to comprise other patrons buildings where pleasurable activities, including gambling, and sports took place. An forewarning of this organize of edifice is the Newport Casino in Newport, Rhode Island.
[url=http://www.freewebs.com/betabonus/]bwin[/url]
[url=http://betobonus.webs.com/]bet365[/url]
[url=http://www.freewebs.com/betabonuss/]bet365[/url]
[url=http://betebonus.webs.com/]bwin bonus[/url]